Szpic miniaturowy (Pomeranian) - jedna z ras psów, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich.Jedna z teorii pochodzenia tej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku Pomeraniany przybyły ze Skandynawii. Nazwa rasy oznacza psa z Pomorza, na które psy te przywędrowały z woźnicami.Pies do towarzystwa. Nadaje się dla domatora. Jest psem jednego pana, bardzo się przywiązuje, ale też często nie można nad nim zapanować. Można z nim uprawiać psie sporty np. Agility, obedience, lub taniec z psem.Dopuszczalna jest szeroka gama typów umaszczenia (od białego i biało-kremowego, po czarne).Wymaga regularnego trymowania oraz wyczesywania sierści.

• eden z dwóch psów Nicole Richie to szpic miniaturowy
• Dana Scully w serialu Z archiwum X ma pomeraniana o imieniu "Queequeg"
• London Tipton w serialu Nie ma to jak hotel ma suczkę Ivanę która jest szpicem miniaturowym.

Szpic niemiecki - jedna ras psów zaliczana do grupy szpiców i psów pierwotnych, sekcji szpiców europejskich.Szpice niemieckie wywodzą się ze szpiców żyjących w Europie już w epoce kamieniaj. Zostały przywiezione do Ameryki, gdzie nadano im nazwę American Eskimo Dogs.Szpice niemieckie to grupa psów, która obejmuje szpice uznane przez FCI pod jednym numerem wzorca - 97. Należą do nich:

• Wolfspitz (znany także jako Keeshond) największy ze szpiców: 45-55 cm;
• Grossespitz (duży) wysokość 42-50 cm;
• Mittelspitz (średni) o wysokości 30-38 cm;
• Kleinspitz (mały) 23-29 cm;
• Zwergspitz (czyli szpic miniaturowy) o wysokości: 18-22 cm.

Wszystkie szpice niemieckie charakteryzują się lisią głową, wysoko położonymi, trójkątnymi uszami oraz zawiniętym na grzbiet ogonem.

Cocker spaniel angielski - jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych. Zaklasyfikowana do sekcji płochaczy.
Cocker spaniel angielski został wyhodowany jako pies myśliwski do wypłaszania ptactwa łownego.
Początkowo słowo "spaniel" było terminem ogólnym i oznaczało psa myśliwskiego określonego typu. W końcu zaczęto rozróżniać spaniele służące do pracy w wodzie (dowodne) i inne, które pomagały myśliwym na lądzie (lądowe). Spaniele lądowe zostały później podzielone na wystawiające zwierzynę (setery) i springery, które wypłaszały ptaki z zarośli, umożliwiając myśliwym ich ustrzelenie. Te dawne springer spaniele są przodkami wszystkich obecnie uznawanych ras spanieli użytkowanych. Zdarzało się, że z jednego miotu szczeniąt pochodziły psy większe - springery, używane do wypłaszania dużych ptaków, i mniejsze których zadaniem było zmuszanie do lotu drobniejsze ptactwo, takie jak słonki.
Rasa cocker spaniel angielski znana jest od XIX wieku, chociaż jej początki sięgają kilkuset lat wcześniej, u ówczesnych psów w typie spaniela. Ogólnie przyjmuje się, że nazwa "spaniel" pochodzi od starofrancuskiego słowa "espaigneul", oznaczającego psa hiszpańskiego co wskazuje na pochodzenie spanieli od psów, hodowanych w Hiszpanii - specjalnie do polowania i aportowania.

Owczarek belgijski - nazwa stosowana w odniesieniu do czterech odmian rasy psa pasterskiego, pochodzącego z Belgii. Odmiany te zarejestrowane są w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI), jako jedna rasa o numerze wzorca 15, podzielona na cztery odmiany:

• Owczarek belgijski Groenendael (odmiana długowłosa czarna)
• Owczarek belgijski Tervueren (odmiana długowłosa płowa i szara)
• Owczarek belgijski Laekenois (odmiana szorstkowłosa płowa)
• Owczarek belgijski Malinois (odmiana krótkowłosa płowa)

Owczarki belgijskie to rasa dość trudna przez swoją silną potrzebę ruchu, dlatego nie jest polecana początkującym hodowcom. Są to psy bystre i inteligentne, skore do współpracy.
Potrzebami istotnymi do zrealizowania wobec owczarków belgijskich są:

• umiejętnie prowadzona socjalizacja ze światem (z ludźmi, otoczeniem, z innymi zwierzętami);
• przeprowadzenie odmiennej tresury niż np. dla owczarka niemieckiego, z którym są często mylone. "Belga" nie trenuje się "twardą szkołą", opierającą się na powtarzanie tej samej komendy, a sama nauka musi się cechować konsekwencją i cierpliwością.

Berneński pies pasterski - jedna z ras psów, należąca do sekcji szwajcarskich psów pasterskich.Przodkowie dzisiejszych berneńskich psów pasterskich dotarli na tereny Szwajcarii wraz z legionami rzymskimi. W latach 20. XX wieku odkryto czaszkę psa sprzed około 4000 roku p.n.e. Znaleziono także pozostałości czaszek potwierdzające obecność psów w typie współczesnego berneńskiego psa pasterskiego, pomiędzy 1000–600 r. p.n.e. nad Jeziorem Zuryskim. ^[1] Pozwala to sądzić, że tego typu psy żyły ta terenach szwajcarskich przed przybyciem Rzymian.
Odkryto tę rasę na przełomie XIX i XX wieku, na terenach Prealp w okolicach Schwarzenburga. Psy te występowały także w dolinie Emmental, niedaleko Berna i Burgdorfu jako psy stróżujące obejścia oraz zwierząt hodowlanych, a także jako psy zaganiające. Gdy na terenach nizinnych Szwajcarii zaczęły powstawać w dużej liczbie serownie, berneńczyki wykorzystywano dodatkowo jako psy transportujące, zaprzęgane do wózków z nabiałem. Opisywano je wówczas jako duże, masywne zwierzęta z głową o mocnej budowie i najczęściej czarnym umaszczeniu (wierzono, że czarne psy odpędzają złe duchy, dlatego preferowano taką maść).
Pod koniec XIX w, w małej miejscowości Dürrbach, za sprawą tamtejszego oberżysty, który hodował i sprzedawał gościom trójkolorowe psy, rasa zyskała pierwszą oficjalną nazwę; brzmiała ona Dürrbachler. W 1899 roku powstał Związek Kynologiczny „Berna” zrzeszający hodowców psów rasowych z kantonu berneńskiego. Pierwszym inicjatorem powstania czystej hodowli berneńskiego psa pasterskiego był, żyjący w latach 1867 – 1945, Fritz Probst. Po międzynarodowej wystawie w Bernie w 1904 roku, psy tej rasy zostały zauważone i docenione przez środowisko kynologów. Od tamtej pory zaczęło wzrastać także zainteresowanie tą rasą osób o wyższym statusie materialnym, takich jak handlowcy czy fabrykanci.

WEST CHIGLANT TERIER

Wywodzi się od cairn terriera - psa o rudo-brązowej sierści oraz teriera szkockiego. Wśród tych ras czasami rodziły się osobniki białe, które nie brały udziału w polowaniach, ponieważ uważano, że się do nich nie nadają.
Białe teriery zaczęto selekcjonować na początku XIX wieku, ale pierwsze wzmianki o nich pochodzą już z XVII wieku. Niektóre źródła podają, że pomysłodawcą tej rasy był pułkownik Edward Donald Malcolm z Poltalloch, który rzekomo zastrzelił swojego psa podczas polowania, gdyż pomylił go z lisem, a po tym przykrym wypadku stwierdził, że trzeba stworzyć nową rasę selekcjonując i krzyżując ze sobą wyłącznie białe egzemplarze




Polski owczarek podhalański - jedna z ras psów należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich).Owczarek podhalański jest jedną z pięciu ras polskich uwzględnianych przez FCI; kontrolowana hodowla od około 1920 roku; pierwsza wystawa klubowa psów rasowych w Zakopanem w 1973 roku (zgłoszono 65 psów); ostatnie zmiany we wzorcu z dnia 08-10-1988; występuje przede wszystkim w Tatrach i Beskidach, spotykany także w Sudetach i Bieszczadach; typ owczarka spotykanego w Tybecie, na Kaukazie i w Mongolii, co wskazywałoby na pochodzenie wszystkich tych ras od doga tybetańskiego.




Sznaucer miniaturowy - rasa psów, należąca do grupy pinczera i sznaucera, molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras. Jest zaklasyfikowana do sekcji psów typu pinczera i sznaucera - w podsekcji sznaucery.Sznaucer miniaturowy wywodzi się od małych psów o szorstkim owłosieniu, których używano do stróżowania przy gospodarstwach wiejskich na południu Niemiec i w Szwajcarii już w XIX wieku. Wówczas pies ten nazywany był szorstkowłosym pinczerem karłowatym. Ten typ psa odznaczał się dużą czujnością i skutecznością w tępieniu gryzoni. W XIX wieku sznaucery miniaturowe i affenpinczery były traktowane jako jedna rasa. Jednak affenpinczer posiada cechy psa karłowatego, których sznaucer miniaturowy nie powinien mieć. Do rozdzielenia tych dwóch ras przyczynił się kynolog Josef Berta w 1899, i od tego momentu na wystawach oceniano dwie odrębne klasy: miniaturowego pinczera szorstkowłosego oraz pinczera małpiego.





Sznaucer średni - jedna z ras psów, należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji sznaucery.Sznaucery pochodzą ze znanych z hodowli owiec i bydła obszarów Bawarii i Witembergii na południu Niemiec, gdzie można natrafić na wzmianki o średnim sznaucerowatym psie już w XVI w. Dawniej dotrzymując kroku koniom, towarzyszył dyliżansom w długich trasach, potrafił także zwalczać gryzonie w miastach.




Sznaucer olbrzym – jedna z ras psów, należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji sznaucery.Najprawdopodobniej przodkiem sznaucera olbrzymiego była stara górnobawarska odmiana psa wiejskiego, używanego do zaganiania i stróżowania. Przed drugą wojną światową hodowlę rozwinął Calaminus, który nigdy nie ujawnił z jakimi rasami krzyżował osobniki hodowlane. Aby uzyskać odpowiednią maść i uszlachetnić sylwetkę, pewne jest, że do krzyżowania użył czarnego doga niemieckiego. Spekuluje się, że użyte zostały także pudle duże.

Owczarek szkocki długowłosy - jedna z ras psów należących do psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich).

Pokrewne rasy: Owczarek szkocki krótkowłosy (Collie Smooth), Owczarek szetlandzki (Sheltie).Rasa ta, jak wskazuje nazwa pochodzi ze Szkocji, gdzie była używana od bardzo dawna. Psy podobne do współczesnych collie występowały w tych rejonach już w XVI wieku. Na drodze wieloletnich krzyżowań i selekcji hodowlanych udało się uzyskać cechy podobne do tych jakie prezentuje obecny wzór rasy. Collie krzyżowane były przede wszystkim z seterami. Możliwe, że współczesne collie mają w sobie domieszkę krwi charta rosyjskiego oraz nowofundlanda^{[potrzebne źródło]}. Po raz pierwszy owczarka szkockiego zaprezentowano na oficjalnej wystawie psów rasowych w 1860 roku w Birmingham w Anglii. Psy nosiły wtedy szatę koloru czarnego lub czarno-białego. Na 1871 rok datuje się pojawienie i rozwój popularności śniadego umaszczenia. Pierwszym collie o takim właśnie umaszczeniu był OLD COCKIE. Pierwszy collie marmurkowy urodził się w 1873 roku. Pierwsze owczarki szkockie w Polsce pojawiły się w 1924 roku.


Pudel duży - jedna z ras psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji pudli.Słowo pudel w języku starogermańskim oznaczało kałużę, we Francji psy tego typu nazywano barbetami ze względu na ich kosmate brody. Z historii tej rasy wyłania się opinia dotycząca pochodzenia z Islandii, skąd sprowadzano na stary kontynent średniej wielkości psy zaganiające, krzyżowane następnie z psami myśliwskimi. W ten sposób otrzymywano osobniki o kosmatym włosie (czyli włosie pierwotnym dla pudla), który w związku z pełnionymi funkcjami przez te psy (dowodnymi) odpowiednio strzyżono. Nieprzypadkowo, w związku z tym faktem, klasyczne strzyżenie pudla najbardziej przypomina dawne przeznaczenie tych zwierząt.

Pudel miniaturowy – rasa psów, należąca do grupy psów do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji pudli.Przypuszcza się, że przodkami pudli były psy wywodzące się z psów pasterskich i myśliwskich.
Najstarsze wizerunki pudli pochodzą z XV wieku, z terenów dzisiejszych Niemiec i Hiszpanii. Pudle zostały rozpowszechnione na dworze Ludwika XV, gdzie były oznaką splendoru. Ówczesne zamieszanie wojenne, a także kontakty handlowe i dyplomatyczne, przyczyniły się do rozpowszechnienia i popularyzacji pudli w Europie zachodniej. Pudle od początku występowały jako uformowana rasa w trzech odmianach wielkości.

Po pierwszej wojnie światowej populacja pudli w Polsce była nieliczna^{[potrzebne źródło]}. We wrześniu 1948 roku zorganizowano I Ogólnopolską Wystawę Psów Rasowych we Wrocławiu, w której uczestniczyły dwa duże pudle, czarny i biały. W 1954 roku powstała w Warszawie sekcja pudla i chow-chowa, a 20 listopada 1960 roku został zorganizowany pierwszy przegląd tej rasy, w którym udział wzięło 40 pudli, w tym 20 dużych, 16 średnich i 4 miniaturowe.




Pudel Toy to jedna z ras psów, należąca do grupy IX (Psy ozdobne i do towarzystwa) oraz do sekcji 2 (pudle). Odmiana toy jest najmniejszą z czterech odmian pudla (za pudlem dużym, średnim i miniaturowym).Chociaż pudle znane są w Europie już od kilkuset lat, ich pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. Za ich rodzinny kraj oficjalnie uważa się Francję, ale istnieją dowody, że rasa mogła powstać także w Niemczech lub w Danii. Do przodków rasy zalicza się między innymi francuskie psy wodne (rasa obecnie niemal już nieistniejąca) oraz węgierskie psy myśliwskie. Nazwa pudel pierwotnie oznaczała prawdopodobnie „psa bawiącego się w wodzie”, czyli po prostu psa polującego na ptactwo wodne. Pudle golono na tułowiu, by umożliwić im pływanie, a gęste futro na nogach zostawiano, by uchronić kończyny przed ostrymi krzewami i trzcinami. W późniejszych czasach Francuzi odkryli inteligencję i talent aktorski tych psów i zrobili z nich zwierzęta cyrkowe, co nie wpłynęło korzystnie na ich reputację. W XVIII wieku pudle stały się ulubieńcami na królewskich dworach, a wówczas mało kto już pamiętał, że rasa świetnie sprawdzała się na polowaniach. Pudel stał się typowym „francuskim pieskiem”, czyli kanapowym pieszczoszkiem z kokardkami. Wówczas też wyhodowano dwie małe odmiany dużego pudla – miniaturową oraz najmniejszą – Toy. Dzisiaj pudle uważane są za psy wyłącznie do towarzystwa, choć w rzeczywistości są to zwierzęta wybitnie inteligentne i wszechstronne.

Golden retriever jest jedną z ras psów, należącą do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących.Początkowo wyhodowana do udziału w polowaniach, rasa ta stała się popularną rasą psów rodzinnych. Rasa pochodzi z Wielkiej Brytanii (Szkocja), została wyhodowana pod koniec XIX wieku. Prawdopodobnie goldeny zostały wyhodowane przez lorda Dudleya Mjoribanksa. W 1858 r. lord miał obejrzeć przedstawienie rosyjskiej grupy cyrkowej, którego główną atrakcją były pokazy kilku owczarków o żółtawej maści. Urzeczony ich umiejętnościami lord odkupił je i przywiózł do swojej posiadłości - i to one miały być przodkami goldenów. Chociaż historię tę często się przytacza gdy mowa jest o początkach rasy, większość kynologów uważa ją za mało prawdopodobną. Owczarki charakteryzują się zupełnie innymi cechami niż psy myśliwskie. Związek z tą opowieścią ma jedynie to, że pierwsze goldeny pojawiły się na wystawie pod nazwą rosyjskich retrieverów.
Istnieje także teoria, według której skrzyżowano żółtego retriwera gładkowłosego o imieniu Nous z suką tweed water spaniela i otrzymano cztery, żółte szczenięta.

Następnie w celu uszlachetnienia rasy skojarzono je z czarnymi wavy coated retrieverami (obecnie znanymi jako flat coated retrievery), seterami irlandzkimi i prawdopodobnie z bloodhoundami. Nowa rasa tak przypadła do gustu angielskim hodowcom, że postanowili ją rozpowszechnić.



Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących.
Podobnie jak nowofundland i landseer rasa pochodzi ze wschodnich wybrzeży Kanady. W XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach (psy pomagały przy wyciąganiu sieci, aportowaniu przedmiotów, a nawet ratowaniu tonących). Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1820 lord Malmesbury (błędnie nazywając je "psami z Labradoru"), który razem z synem rozpoczął ich hodowlę w Wielkiej Brytanii. Pod koniec XIX wieku rasa została zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski.