- Owczarek belgijski Groenendael (odmiana długowłosa czarna)
- Owczarek belgijski Tervueren (odmiana długowłosa płowa i szara)
- Owczarek belgijski Laekenois (odmiana szorstkowłosa płowa)
- Owczarek belgijski Malinois (odmiana krótkowłosa płowa)
Owczarki belgijskie to rasa dość trudna przez swoją silną potrzebę ruchu, dlatego nie jest polecana początkującym hodowcom. Są to psy bystre i inteligentne, skore do współpracy.
Potrzebami istotnymi do zrealizowania wobec owczarków belgijskich są:
- umiejętnie prowadzona socjalizacja ze światem (z ludźmi, otoczeniem, z innymi zwierzętami);
- przeprowadzenie odmiennej tresury niż np. dla owczarka niemieckiego, z którym są często mylone. "Belga" nie trenuje się "twardą szkołą", opierającą się na powtarzanie tej samej komendy, a sama nauka musi się cechować konsekwencją i cierpliwością.
Berneński pies pasterski - jedna z ras psów, należąca do sekcji szwajcarskich psów pasterskich.Przodkowie dzisiejszych berneńskich psów pasterskich dotarli na tereny Szwajcarii wraz z legionami rzymskimi. W latach 20. XX wieku odkryto czaszkę psa sprzed około 4000 roku p.n.e. Znaleziono także pozostałości czaszek potwierdzające obecność psów w typie współczesnego berneńskiego psa pasterskiego, pomiędzy 1000–600 r. p.n.e. nad Jeziorem Zuryskim. [1] Pozwala to sądzić, że tego typu psy żyły ta terenach szwajcarskich przed przybyciem Rzymian.
Odkryto tę rasę na przełomie XIX i XX wieku, na terenach Prealp w okolicach Schwarzenburga. Psy te występowały także w dolinie Emmental, niedaleko Berna i Burgdorfu jako psy stróżujące obejścia oraz zwierząt hodowlanych, a także jako psy zaganiające. Gdy na terenach nizinnych Szwajcarii zaczęły powstawać w dużej liczbie serownie, berneńczyki wykorzystywano dodatkowo jako psy transportujące, zaprzęgane do wózków z nabiałem. Opisywano je wówczas jako duże, masywne zwierzęta z głową o mocnej budowie i najczęściej czarnym umaszczeniu (wierzono, że czarne psy odpędzają złe duchy, dlatego preferowano taką maść).Pod koniec XIX w, w małej miejscowości Dürrbach, za sprawą tamtejszego oberżysty, który hodował i sprzedawał gościom trójkolorowe psy, rasa zyskała pierwszą oficjalną nazwę; brzmiała ona Dürrbachler. W 1899 roku powstał Związek Kynologiczny „Berna” zrzeszający hodowców psów rasowych z kantonu berneńskiego. Pierwszym inicjatorem powstania czystej hodowli berneńskiego psa pasterskiego był, żyjący w latach 1867 – 1945, Fritz Probst. Po międzynarodowej wystawie w Bernie w 1904 roku, psy tej rasy zostały zauważone i docenione przez środowisko kynologów. Od tamtej pory zaczęło wzrastać także zainteresowanie tą rasą osób o wyższym statusie materialnym, takich jak handlowcy czy fabrykanci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz